Pierwszy raz Ustronie Morskie pojawiło się w źródłach pisanych w 1338 roku jako Hennekenhagen, do 1945 roku urzędowa nazwa brzmiała Henkenhagen. Po drugiej wojnie światowej Komisja Ustalania Nazw Miejscowych, zajmująca się zmianą nazw niemieckich na polskie, ustaliła nazwę Ustronie Nadmorskie, która wkrótce została zmieniona na Ustronie Morskie. Ze źródeł pisanych, jakie przetrwały do naszych czasów, dowiadujemy się, że był to teren rolniczy, a głównym źródłem utrzymania było rolnictwo, działały tu majątki ziemskie, oddalone od siebie. Tylko mała grupa ludzi utrzymywała się z rybołówstwa.
Jeszcze w XIX w. w Ustroniu Morskim mieszkała „uzdrowicielka”. Zaczęli tu przyjeżdżać chorzy proszący o wyleczenie, którzy wracali później jako wczasowicze.   Początkowo gospodarze udostępniali letnikom własne izby w pokrytych strzechą chatach. W latach 1893 – 94 postawiono tu dwa pierwsze nowe domy z myślą o letnikach. Na plaży stały domki kąpielowe (przebieralnie), z których wychodziło się do kąpieli. Nie było tu wydzielonych kąpielisk. Istniał też zakład kąpielowy gdzie aplikowano ciepłe – morskie i solankowe kąpiele.
W 1914 roku wybuchła I wojna światowa, ale po zakończeniu wojny kurort jeszcze z większym rozmachem zaczął się rozwijać. Już wtedy rozumiano, że być kurortem to nie tylko posiadać plaże nad morzem i piękne pensjonaty. Na zadrzewionych wydmach założono wzdłuż wybrzeża morskiego park krajobrazowy, który rozciągał się na długości 1300 m. Po I wojnie światowej istniała tu rozlewnia wody morskiej. Picie jej zalecano  przy dolegliwościach gastrycznych i nerek.
Największą inwestycją międzywojenną była budowa Promenady Nadbrzeżnej nazywanej Promenadą Wydmową lub Promenadą Morską. Rozpoczyna się w Sianożętach, skąd biegnie grzbietem wydm i klifu nadmorskiego. Promenada była i jest ulubionym miejscem spacerów. Wiele ośrodków wczasowych posiada bezpośrednie połączenie z promenadą.
Ustronie Morskie zostało zajęte bez walki przez Armię Czerwoną 07 marca 1945 roku. Niemieccy mieszkańcy wsi zostali wysiedleni, a po zakończeniu wojny zaczęli przybywać tu przesiedleńcy z całej Polski, głównie ze wschodu. Po tragicznych latach wojny nadszedł czas na tworzenie nowej, „małej ojczyzny” dla siebie i swoich dzieci.
Do kurortu zaczęli ponownie przyjeżdżać turyści, kuracjusze i wczasowicze.  Dziś Ustronie jest jednym z najpopularniejszych kąpielisk na zachodnim wybrzeżu Bałtyku. Jest tu wiele urokliwych miejsc, gdzie można wczuć się w atmosferę przedwojennego kurortu. W Ustroniu Morskim znajduje się pod opieką konserwatora zabytków aż 65 obiektów, co tworzy niepowtarzalny klimat.