Latarnia morska w Świnoujściu

Latarnia morska w Świnoujściu ma wysokość 68 metrów – jest najwyższą latarnią na Bałtyku i jedną z najwyższych na świecie, zasięg światła 25 mil. Znajduje się w Chorzelinie (wolińskiej części miasta). Została udostępniona do zwiedzania w 2000 r.

Pierwszą latarnię morską z desek i luster postawiono na głowicy falochronu w 1805 roku.

W 1828 r. w tym samym miejscu zbudowano stalową latarnię o wysokości około 13 m, a w 1854 roku rozpoczęto budowę latarni morskiej, która musiała sprostać wzrastającym z roku na rok wymogom nawigacyjnym w tym rejonie. Latarnia umiejscowiona została u nasady falochronu wschodniego, jej budowa trwała trzy lata, a pierwszy raz zaświeciła światłem białym 1 grudnia 1857 roku.

Cały obiekt latarni składa się, z trzech części. Centralną i najwyższą jest wieża latarni, zbudowana z cegły ceramicznej z żółtą oblicówką. Do wieży od strony północnej i południowej przylegają dwukondygnacyjne budynki mieszkalne murowane z czerwonej cegły ceramicznej. W każdym z nich znajdowały się dwa czteroizbowe mieszkania, w których mieszkali latarnicy z rodzinami, dbający o to, żeby latarnia nigdy nie zgasła.

Ponad trzysta krętych schodów prowadzi aż do górnej galerii. Niezliczone ilości odwiedzających latarnię gości rozkoszowały się przed drugą wojną światową oraz jeszcze do lat siedemdziesiątych po wojnie pięknym widokiem z góry.

Niemcy przed zakończeniem drugiej wojny światowej wydali rozkaz kierownikowi latarni, żeby przed wycofaniem się wojsk niemieckich ze Świnoujścia wysadził latarnię morską. Jednak latarnik ten nie miał serca wysadzić w powietrze miejsca, w którym mieszkał i pracował. Musiał on bardzo kochać "swoją" latarnię, skoro zdecydował się nie wykonać rozkazu swych dowódców, dzięki czemu ten piękny obiekt istnieje do dnia dzisiejszego.

W latach 1945-46 nabrzeżem i urządzeniami portowymi administrowały radzieckie władze wojskowe. Jednak pracowników Bazy Oznakowania Nawigacyjnego w Świnoujściu idących do latarni przez tereny portowe przepustki rosyjskie obowiązywały jeszcze w latach sześćdziesiątych.

W latach siedemdziesiątych, gdy nastąpił rozwój Świnoujścia jako miasta portowego, w pobliżu latarni morskiej przystąpiono do budowy nabrzeża przeładunkowego. Prace wyburzeniowe były przyczyną powstania na wieży latarni nowych pęknięć. Uruchomienie w 1980 roku bazy przeładunkowej importowanych surowców chemicznych na nabrzeżu Chemików, znajdującym się w bezpośredniej odległości od latarni morskiej, spowodowało, że w pobliżu latarni nie było czym oddychać, a tym bardziej nie można było już w niej mieszkać. Od tego czasu budynki przylegające do latarni morskiej stoją niezamieszkane aż po dzień dzisiejszy.

Przez lata starano się doprowadzić do remontu kapitalnego latarni, niestety kończyło się tylko na opracowaniu kolejnych projektów. Ostatecznie do remontu przystąpiono w listopadzie 1998 r. Wykonano remont wieży latarni oraz przyległych budynków. Remont wieży polegał na rozbiórce i całkowitym odtworzeniu zarówno galerii dolnej jak i górnej. W wieży latarni zostały zamontowane elektryczne siłowniki do otwierania okien w celu zapewnienia bezpieczeństwa osób zwiedzających w przyszłości latarnię (tzw. Instalacja oddymiania przeciwpożarowego).

Już w trakcie trwającego remontu, Stowarzyszenie Miłośników Latarń Morskich zaproponowało Urzędowi Morskiemu w Szczecinie oprócz organizacji ruchu turystycznego na wieży latarni, zagospodarowanie całego budynku przylegającego do wieży. W budynku tym zaproponowano utworzenie muzeum latarnictwa i ratownictwa morskiego oraz ośrodka morskiego szkoleniowo - konferencyjnego. Od sierpnia 2001 roku, w budynku przyległym od strony północnej do wieży latarni morskiej, otworzyliśmy sale ekspozycji morskiej. W trzech salach można oglądać między innymi lampy nawigacyjne, elementy wyposażenia statków, stroje nurków, urządzenia oznakowania nawigacyjnego i ratownictwa morskiego. Sale ekspozycji można zwiedzać codziennie w godzinach 10.00 – 18.00. Ceny biletów : normalny - 3 zł, ulgowy - 1 zł, zbiorowy - 2 zł.

Do latarni można w tej chwili dojechać lub dojść drogą prowadzącą przez Warszów, odbijającą od głównej szosy łączącej Świnoujście ze Szczecinem. Będąc w Świnoujściu, należy najpierw przeprawić się na wschodni brzeg Świny - promem osobowym w mieście lub dużym promem osobowo-towarowym w Karsiborze. Z Karsiboru należy jechać przez Ognicę do Warszowa i tam dalej do latarni morskiej. Droga na latarnię została oznakowana przez Zarząd Miasta Świnoujście, który widzi korzyści z zachęcania jak największej rzeszy turystów do zwiedzania swoich pięknych terenów, a także latarni wpisanej ze względu na swoją unikatową budowlę do rejestru zabytków pod numerem A-1346.

Artykuł pochodzi ze strony Stowarzyszenia Miłośników Latarń Morskich : http://www.latarnie.com.pl/, więcej informacji można znaleźć na tej stronie.